Birleşmiş Kelimeler

hasene ablamız var bizim. ayda bi kere (bazı aylar 2 kere) gelir evi dip köşe temizler. o günler kahvaltıyı onla yaparız öğlen yemeğimizi yeriz akşam yemeğine kalmadan 70 lirasını alır gider. tabi alacak parasını, mesleği bu. bugündüz yine bizdeydi. bayram öncesi temizliği için. daha önce onu hep çalışırken görmüştüm ancak bu defa karpuz kabuğu oldu aklıma düştü; acaba ne olmak isterdi? önce hemen sormak istedim;

"hasene abla bi şansın olsa hangi mesleği yapmak isterdin?"

bu sorunu cevabını hemen kendim verdim. daha doğrusu verdiği cevabı hayal ettim;

"devlet dairesinde bir memur olmak isterdim"

acaba gerçek cevabı ne olurdu; bir heykel traş olmak ister miydi mesela ya da fotoğrafçı. her hafta kaçırmadan izlediği dizinin baş rol oyuncusu olmak istemez miydi peki. sorsaydım soruyu aklına bunlar gelir miydi? küçükken doktor olmak istemiş miydi? peki içinde kalmış mıydı olamadığı şeyler yapamadığı meslekler. devlet memuru olsaydı evet istediğim işi yapıyorum, bu iş için yratılmışım ben mi diyecekti?

belki gerçek cevabı kendi mesleği olacaktı. çocukken de çok seviyor olabilirdi temizlik yapmayı. misafirliğe gittikleri evde toz görse dayanamaz silerdi. cebinde eşantiyon çamaşır suyu da taşır mıydı acaba? sonrasında hem sevdiğim işi yapayım hem para kazanayım mı demişti?

işini değiştirmek için çabalıyor mudur. yoksa kabullenmiştir de halini çocukları için mi umutlanıyordur. onlar mı doktor olsun istiyordur artık. tek başına olsaydı da hayatta aynı işi mi yapardı?

hiç birisini soramadım. herkesin kabullenmişliğinine alıştığını düşündüm. sanki doğduğundan beri bu işi yapıyormuş gibi davranılmasına. ona yazılan rolün bu olduğu sanılmasına. sorularla şaşırtmak istemedim belki de. çünkü bilirim farkındalığın dönüşü yoktur.